مایکروسافت دو روش متفاوت برای اجرای Windows Server معرفی کرده است که با توجه به نیازهای متنوع کسب‌وکارها و سازمان‌ها طراحی شده‌اند. این رویکردها به کاربران امکان می‌دهند که بر اساس نوع کاربرد و نیازهای عملیاتی خود، یکی از این دو مدل را انتخاب کنند. این دو روش انتشار، با نام‌های Semi-Annual Channel (SAC) و Long-Term Servicing Channel (LTSC) شناخته می‌شوند و هر یک مزایا، محدودیت‌ها و موارد استفاده خاص خود را دارند.
Semi-Annual Channel (SAC) چیست؟
کانال نیمه‌سالانه (Semi-Annual Channel – SAC) یک مدل انتشار ویندوز سرور است که مایکروسافت برای ارائه نسخه‌های جدید ویندوز سرور به‌طور سریع‌تر و با ویژگی‌های جدیدتر ایجاد کرده است. در این مدل، مایکروسافت دو نسخه جدید از ویندوز سرور را در سال منتشر می‌کند، معمولاً در بهار و پاییز هر سال.
این مدل انتشار به‌ویژه برای سازمان‌هایی مناسب است که به دنبال دسترسی سریع به قابلیت‌ها و نوآوری‌های جدید ویندوز هستند و به‌روزرسانی‌های مداوم و ویژگی‌های جدید برای آنها اهمیت دارد. نسخه‌های SAC معمولاً تنها برای 18 ماه پشتیبانی می‌شوند و پس از آن باید به نسخه‌های جدیدتر ارتقا یابند. این نسخه‌ها بیشتر در محیط‌های مدرن، مانند کانتینرها یا سیستم‌های ابری استفاده می‌شوند، که نیاز به سرعت و انعطاف‌پذیری در به‌روزرسانی‌ها دارند. نسخه‌های SAC معمولاً به‌صورت Server Core یا Nano Server بدون رابط گرافیکی (GUI) ارائه می‌شوند، که باعث کاهش حجم و مصرف منابع سیستم می‌شود.
ویژگی‌ها:
- به‌روزرسانی‌های مکرر: هر شش ماه یکبار، ویندوز سرور SAC به‌روزرسانی‌هایی شامل ویژگی‌های جدید، بهبود عملکرد، و به‌روزرسانی‌های امنیتی ارائه می‌دهد. این به‌روزرسانی‌ها معمولاً شامل نسخه‌های جدیدی از ویندوز سرور با ویژگی‌های تازه، ابزارهای بهبود یافته و پشتیبانی از سخت‌افزارهای جدید هستند.
- سازگاری با ابزارها و فناوری‌های جدید: سازمان‌ها می‌توانند از ویژگی‌های جدید و به‌روزرسانی‌های اخیر در کانال SAC بهره‌برداری کنند، که به ویژه برای محیط‌هایی که به‌طور مداوم به ابزارها و فناوری‌های جدید نیاز دارند، مفید است.
- تمرکز بر محیط‌های ابری و مجازی‌سازی: SAC مناسب برای سازمان‌هایی است که از زیرساخت‌های ابری یا مجازی‌سازی استفاده می‌کنند و می‌خواهند به سرعت از ویژگی‌های جدید بهره‌برداری کنند.
موارد استفاده:
- سازمان‌های فناوری‌محور و مبتنی بر نوآوری: این سازمان‌ها نیاز دارند که همواره از آخرین ویژگی‌ها و قابلیت‌ها بهره‌برداری کنند تا رقابتی باقی بمانند.
- مراکز داده و برنامه‌های ابری: این نوع محیط‌ها نیاز به پشتیبانی از ویژگی‌های جدید مانند ابزارهای ابری و مدیریت منابع دارند که در کانال SAC به‌روزرسانی می‌شود.
- محیط‌های توسعه و آزمایش: توسعه‌دهندگان و تیم‌های آزمایش که نیاز به بررسی و استفاده از ویژگی‌های جدید برای برنامه‌نویسی و آزمایش نرم‌افزار دارند، از این کانال بهره‌مند می‌شوند.
- سازمان‌هایی که به امنیت پیشرفته نیاز دارند: کانال SAC به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم را ارائه می‌دهد، بنابراین برای محیط‌هایی که در معرض تهدیدات سایبری هستند، انتخاب مناسبی است.
Long-Term Servicing Channel (LTSC) چیست؟
کانال سرویس‌دهی بلندمدت (LTSC) یک مدل انتشار ویندوز سرور است که برای سازمان‌ها و محیط‌هایی طراحی شده است که نیاز به ثبات، امنیت و پشتیبانی طولانی‌مدت دارند. در این مدل، مایکروسافت به جای ارائه به‌روزرسانی‌های مکرر و ویژگی‌های جدید به طور مداوم، نسخه‌ای از ویندوز سرور را منتشر می‌کند که به مدت طولانی‌تری پشتیبانی می‌شود.
این مدل انتشار برای محیط‌هایی مناسب است که تغییرات مداوم یا ویژگی‌های جدید ممکن است موجب اختلال یا مشکلات در عملکرد سیستم‌ها شود. به‌عبارت دیگر، LTSC مناسب سازمان‌هایی است که به یک پلتفرم ثابت و قابل پیش‌بینی نیاز دارند و ترجیح می‌دهند که سیستم‌عامل‌شان برای مدت طولانی‌تری ثابت بماند و نیاز به به‌روزرسانی‌های جدید نداشته باشد.
در این کانال، مایکروسافت نسخه‌هایی از ویندوز سرور را منتشر می‌کند که به‌طور معمول هر ۲ تا ۳ سال یکبار منتشر می‌شود و برای هر نسخه ۱۰ سال پشتیبانی (5 سال پشتیبانی اصلی و 5 سال پشتیبانی تمدیدشده) ارائه می‌شود. این پشتیبانی به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که بدون نگرانی از به‌روزرسانی‌های سریع یا تغییرات زیاد، سیستم‌های خود را مدیریت کنند.
ویژگی‌ها:
- پشتیبانی طولانی‌مدت: نسخه‌های ویندوز سرور در کانال LTSC معمولاً به مدت 5 سال پشتیبانی اصلی و 5 سال پشتیبانی تمدیدی دریافت می‌کنند. این بدان معناست که سازمان‌ها می‌توانند از نسخه‌های خاص ویندوز سرور برای مدت زمان طولانی بدون نیاز به ارتقا به نسخه‌های جدید استفاده کنند.
- ویژگی‌های ثابت: برخلاف کانال SAC، در LTSC ویژگی‌های جدید به‌طور مداوم اضافه نمی‌شوند. در عوض، نسخه‌های جدید بیشتر بر روی پشتیبانی و اصلاحات امنیتی متمرکز هستند.
- ثبات و امنیت: این کانال برای سازمان‌هایی مناسب است که نیاز دارند سیستم‌هایشان بدون تغییرات عمده و جدید در ویژگی‌ها کار کند. به‌روزرسانی‌ها بیشتر در زمینه امنیت و پایداری سیستم خواهند بود.
موارد استفاده:
- سازمان‌هایی که نیاز به ثبات دارند: شرکت‌هایی که محیط‌های تولیدی دارند یا سیستم‌هایی که به شدت به عملکرد صحیح نیاز دارند، ترجیح می‌دهند از کانال LTSC استفاده کنند، زیرا تغییرات و به‌روزرسانی‌های جدید ممکن است باعث مشکلاتی در عملکرد یا ناسازگاری نرم‌افزاری شوند.
- صنایع و محیط‌های حساس: در محیط‌هایی که به پایداری و ایمنی سیستم‌ها اهمیت می‌دهند، مانند صنایع دفاعی، انرژی، تولید و مراقبت‌های بهداشتی، استفاده از LTSC برای تضمین کارکرد بدون وقفه و بدون تغییرات مداوم ضروری است.
- شرکت‌های دارای سخت‌افزار و نرم‌افزار قدیمی: اگر سازمان‌ها از سیستم‌ها و نرم‌افزارهای قدیمی استفاده می‌کنند که نیاز به سازگاری دارند، کانال LTSC بهترین گزینه است چرا که ویژگی‌های جدید ممکن است باعث ایجاد مشکلات در این سیستم‌ها شود.
- سازمان‌هایی که نمی‌خواهند به‌روزرسانی‌های پیوسته را مدیریت کنند: شرکت‌هایی که توانایی یا تمایل به مدیریت و تست به‌روزرسانی‌های مکرر را ندارند، کانال LTSC را انتخاب می‌کنند تا از تغییرات مداوم جلوگیری کنند.
انتخاب بهینه بر اساس نیازها
مایکروسافت با ارائه این دو کانال، به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد که بر اساس نیازهای خاص خود، از ویژگی‌های منحصر به فرد هر کانال بهره‌برداری کنند. سازمان‌هایی که به‌دنبال استفاده از جدیدترین فناوری‌ها و ابزارهای نوین برای بهبود بهره‌وری و افزایش عملکرد هستند، می‌توانند از کانال SAC بهره‌برداری کنند و از به‌روزرسانی‌های سریع و ویژگی‌های جدید بهره‌مند شوند. از سوی دیگر، کسب‌وکارهایی که در محیط‌های سنتی‌تر فعالیت می‌کنند و نیاز به ثبات بیشتری دارند، می‌توانند از کانال LTSC استفاده کنند تا سیستم‌هایشان با حداقل تغییرات و به‌طور پایدار عمل کنند.
در نهایت، انتخاب بین این دو کانال بستگی به نیاز سازمان‌ها دارد. به‌عنوان مثال، کسب‌وکارهایی که در حال توسعه و آزمایش فناوری‌های جدید هستند، می‌توانند از SAC استفاده کنند، در حالی که شرکت‌های بزرگ با نیاز به زیرساخت‌های پایدار و بدون تغییرات مداوم می‌توانند LTSC را انتخاب کنند. در هر صورت، این دو گزینه به سازمان‌ها این امکان را می‌دهند که بهترین تصمیم را برای نیازهای فناوری خود بگیرند و از مزایای هر کدام به طور بهینه بهره‌برداری کنند.
