اگرچه این فناوری بسیار قدرتمند است، اما باید چالش‌های قابل توجهی را در حفاظت از داده‌های حساس پشت سر بگذارد:

• چگونه می‌تواند به طور مؤثر تعیین کند که چه چیزی می‌تواند خارج شود و چه چیزی نمی‌تواند؟

• آیا می‌توان به طور مؤثر تمام نقاط خروجی داده‌های شرکت را بست یا کنترل کرد؟

• آیا می‌توانم همه انواع دستگاه‌های شرکت از جمله تلفن‌های همراه، ابر و غیره را کنترل کنم؟

• و اگر چیزی از شبکه خارج شود و از کنترل این "پلیس" فرار کند، آیا می‌توانم دسترسی را محدود کنم؟

راه‌حل‌های سنتی DLP تنها می‌توانند آنچه که در تلاش برای خروج است را بررسی کنند و تصمیم بگیرند که آیا باید خارج شود یا خیر. این یک فرایند دودویی است. اما وضعیت‌های روزمره "دودویی" نیستند. برای یک حرفه‌ای IT بسیار دشوار است که سیاست‌هایی تعریف کند که نیازمندی‌های خروج داده از سازمان را به طور مؤثر و بدون ایجاد تعداد زیادی "اشتباهات مثبت" توصیف کند. اگر داده‌ها یا اطلاعات طبقه‌بندی نشده باشند، پاسخ دادن به آن‌ها به طور مؤثر دشوار است. به همین دلیل، در بسیاری از موارد ابتدا لازم است داده‌ها طبقه‌بندی یا فهرست‌بندی شوند و به DLP نشان داده شود که کدام مخازن باید اسکن شوند و چه چیزی محرمانه است و چه چیزی نیست.

این امر از بخش IT می‌طلبد که تلاش قابل توجهی در زمان پیکربندی، طبقه‌بندی و مدیریت سیاست‌های DLP انجام دهد تا آن‌ها را به اندازه کافی دقیق کند و کمترین تعداد اشتباهات مثبت را ایجاد کند. با این حال، باید در نظر داشته باشید که برای بخش IT دشوار است که تعیین کند چه چیزی محرمانه است و چه چیزی نیست. کاربران که روزانه با این داده‌ها کار می‌کنند، کسانی هستند که واقعاً می‌دانند چه چیزی مهم است و باید محافظت شود و چه چیزی نباید.

چالش دیگر این است که با اسناد پس از توزیع آن‌ها چه می‌شود. هنگامی که داده‌ها از سازمان خارج می‌شوند، هیچ چیزی مانع از آن نمی‌شود که دریافت‌کنندگان آن‌ها را به کاربران غیرمجاز ارسال کنند، روی USB ذخیره کنند و غیره. این امر همچنین برای دستگاه‌های موبایل صدق می‌کند، جایی که رویکرد حفاظت معمولاً "همه یا هیچ" است. شرکت‌ها معمولاً کنترل داده‌ها را در دستگاه‌های موبایل به برنامه‌های MDM واگذار می‌کنند تا از باز شدن داده‌های خاص خارج از برنامه‌های شرکتی یا کنترل‌شده جلوگیری کنند.

با نیاز به مدیریت دقیق سیاست‌ها و طبقه‌بندی، شرکت‌ها معمولاً با یک مرحله "نظارت" شروع می‌کنند تا نوع داده‌هایی که از شبکه خارج می‌شوند را شناسایی کنند، سپس به مرحله "مسدودسازی" می‌روند. اگر سیاست دقیق باشد، کنترل داده‌های خروجی مؤثر خواهد بود و فرایندهای مسدودسازی اشتباهات مثبت ایجاد نخواهند کرد. در غیر این صورت، سر و صدای ایجاد شده در سازمان به دلیل مسدود کردن داده‌هایی که باید قابل دسترسی باشند یا باید ارسال شوند، ممکن است قابل توجه باشد.

به طور خلاصه، ابزارهای DLP بسیار قدرتمند هستند و می‌توانند داده‌های حساس را از شبکه طبقه‌بندی، نظارت و مسدود کنند، اما تلاشی که برای پیاده‌سازی، اصلاح و جلوگیری از اشتباهات مثبت لازم است نباید نادیده گرفته شود. در نهایت، اگرچه آن‌ها "محیط" شبکه را محافظت می‌کنند، داده‌ها ممکن است در هر مکانی منتقل شوند.